تاریخچه اکریلیک
رنگ آمیزی
در مقایسه با روغن و آبرنگ ، نقاشی اکریلیک یک هنر نسبتاً جدید برای رسم هنری است. سابقه نقاشی رنگ روغن در تاریخ غرب بسیار طولانی است و آبرنگ ریشه در رنسانس دارد ، در حالی که اکریلیک فقط در طول قرن گذشته ظاهر شده است. مانند آبرنگ و رنگ روغن ، اکریلیک مجموعه مشخصه و ویژگی های خاص خود را ارائه می دهد ، که مهمترین آنها تنوع رنگ ، خشک شدن فوری و دوام آن است. نقاشی های اکریلیک را بسیاری از هنرمندان بخاطر رنگهای روشن غالب و قلم موها و خطوط تیز و همچنین استفاده از رنگ در سطوح مختلف و مخلوط شدن با بسیاری از رنگ های دیگر استفاده می کنند. روی هم رفته ، نقاشی آکریلیک طیف وسیعی از روش ها را به هنرمند ارائه می دهد ، که ثروت بالقوه ای از خلاقیت را برای نوآوری هنری و ایده های جدید تازه ارائه می دهد. در اینجا داستان پرورش نقاشی اکریلیک را به عنوان یک اثر هنری در طول قرن بیستم مورد مطالعه قرار میدهیم.
کشف رزین های اکریلیک
ترکیبات اکریلیک در اواسط قرن 19 کشف شد ، اما این شیمی دان آلمانی Otto Röhm بود که در واقع پتانسیل عملی این مواد را به معرض نمایش گذاشت. در سال 1901 ، Röhm پایان نامه خود را در مورد محصولات پلیمریزاسیون اسید اکریلیک منتشر کرد. در سال 1915 ، Röhm یک اختراع آلمانی برای استرهای پلی اکریلیک به عنوان چسب رنگ برای استفاده در روغن های خشک کننده در رنگ ها و لاک های صنعتی دریافت کرد. در این سال های اولیه ، رزین های اکریلیک عمدتا برای مصارف صنعتی در نظر گرفته شده بودند.
