نقاشی اکریلیک: شکل دادن به جنبش های هنری در اواخر قرن بیستم
اکریلیک ها در زمانی که هنرمندان شروع به کاوش در جنبش ها و اشکال مانند فرهنگ پاپ ، رئال رئالیسم ، اکسپرسیونیسم انتزاعی و هنر پاپ کردند ، وارد صحنه هنری شدند. رنگ های اکریلیک یک محیط ایده آل برای این اشکال هنری ، که به دنبال تصاویر صاف با لبه های سخت و استفاده متمایز از خط بود ، فراهم کرد.
هنرمندان آمریکایی مانند اندی وارهول ، رابرت مادرول ، لری پونز و هلن فرانکنتالر و هنرمندان انگلیسی مانند بریجت رایلی و دیوید هاکنی به همین دلایل و همچنین انعطاف پذیری این رنگ ها جذب محیط اکریلیک شدند. این رنگ ها را می توان مخلوط کرد ، بافت ها و قوام متفاوتی را می توان به دست آورد (با مخلوط کردن ماسه ، آب یا سایر عناصر در رنگ) ، رنگ ها می توانند شفاف یا مات باشند و هنرمندان به دلیل زمان خشک شدن بسیار سریعتر می توانند بسیار سریعتر کار کنند. در اصل ، ورود نقاشی آکریلیک موج جدیدی از خلاقیت و امکان را در دنیای هنر مدرن باز کرد که تا به امروز هنوز در شکل ها و روندهای هنری تأثیر زیادی دارد.
نقاشی آکریلیک اگرچه دیر رسید ، اما تأثیر بسزایی در توسعه جنبش ها و فرم های هنری قرن بیستم داشته است. انعطاف پذیری و تطبیق پذیری که به هنرمند ارائه می دهد ، مناظر خلاقانه بی نظیری را باز می کند که امروزه نیز در حال بررسی هستند.
